Incendiary Magazine | March 2014
Review 'Sure 'Nuff 'n Yes We Do'

'They make a racket that is both Fast and Bulbous, got that? And their new EP, which references the CAPTAIN in spades, is a brilliant, bejeweled, intricate gauntlet thrown down from the castle ramparts to us poor peasants to wonder over and, doubtless misinterpret.
[...]
Their agitational noise is in some ways unequalled in Holland; they feel much more like a German band to me. This may sound obvious if you already know they sing a lot in German, (e.g. Rattle Your Brain on this EP) but they are also pushy, in yer face, messy, prepared to fall on their arses, and happy to leave cavernous silences or ludicrous over extensions of a particular phrase or idea in
their music; which many Dutch experimental, or “difficult” bands do in a half-arsed manner.
It’s lurid stuff, but really enervating and good; and stuff that wrings every ounce of their message out for you. In case you didn’t get it first time around. Don’t play it early in the day or you may find you lose your sense of balance.'

Incendiary Magazine | October 2013
Review gig CAB03, Leiden

"And now... for something completely different. Beton Fraktion are a three piece, girl drummer, a professorial type on guitar and a Goff punk Leigh Bowery look alike on vox. Just by looking at them you knew that things were going to take a radical turn; for better or for worse wasn’t immediately clear, but the tension and sense of interest in the room was palpable.
Off we went; the singer indulging in every form of vocal theatrics he could muster, whispered vocals, treated vocals, screaming, lectures, changes of language, it was a bravura display. Backed by a sort of sub-Beefheartian rumble, with a fleeting touch of that growly, furry tone The Melvins could conjure up, our singer had ample opportunity to indulge in all sorts of theatre; smashing cymbals, prancing around the room provocatively and always looking to stir up some emotion or other. The audience, initially cowed, started to get it; in fact two tall lads danced wildly in front of the band at some of the more rhythmic passages. What was in their tea?
Sometimes trios can be seen as the paradigm of “bands”; the mechanics are stripped bare and there’s no room for passengers..."

PARADOX, Tilburg, Netherlands | 2011 october 15

'De hoofdschotel van deze Zwarte Vleugels editie is echter de LP presentatie van Betonfraktion. Hoe goed het instrumentale tandem van dit "raggen-en-rennen"-trio op elkaar is ingespeeld, wordt meteen gedemonstreerd door een inleidend hard en strak staccato duet tussen Crijns en Marzj. Daarop betreedt de immer ontregelende Swarth het podium om deze onheilige drieëenheid te completeren. In tegenstelling tot eerdere concerten is hij niet met een elektronicakastje in de weer, waardoor hij alle vrijheid heeft om over en voor het podium rond te stuiteren terwijl hij dadaïstische tekstcollages over het verlossende bloed van Je Zus en de Internationale declameert.

'Nadat deze actiefractie in hoog tempo zijn bescheiden, maar zeer effectieve lading compacte muzikale splinterbommen richting publiek heeft gegooid, besluit men na enig aandringen van enkele aanwezigen met een geïmproviseerd stuk waarin rondzwervende bekkens en andere beschikbare troep een prominente rol vervullen. Een toepasselijk slot voor een groep die graag het vuil van de straten in haar krakende geluidsmix weerspiegelt. Na afloop kan de liefhebber meteen een brokje van deze compromisloze ragrock mee naar huis nemen: voer voor grootstedelijke gootbewoners'. 3voor12